Koniec z ocenami

Od początku prowadzenia tego bloga przyjęłam, że każdą notkę o książce będę rozpoczynała oceną. Taką, jaką wystawiłam w Biblionetce, czyli w skali do 6. Trzymałam się tego przez półtora roku. Jednak od pewnego czasu coraz trudniej przychodziło mi wystawienie książkom stopni :). 

W dodatku na Lubimy czytać, gdzie też mam konto, kilka miesięcy temu wprowadzono inną skalę, niż w Biblionetce, w której najwyższa ocena to rewelacyjna, podczas gdy na Lubimy czytać najwyższa nota oznacza arcydzieło, a rewelacyjna jest dopiero trzecia od góry. Sama już się przez to gubię we własnych ocenach.

Ale nie z tą rozbieżnością mam główny problem, tylko ze sprawiedliwą punktacją dla różnego rodzaju literatury. Gatunkowo czytuję zupełny miszmasz – powieść obyczajową po kryminale, zaraz potem non-fiction albo czytadło. Wybieram pod wpływem impulsu, chwili, nastroju. Raz mam ochotę na coś lekkiego, coś dla zabicia czasu, kiedy indziej – na lekturę ważną i poważną, taką, która zostanie w pamięci na dłużej. Tak różne książki, a skala jedna. Czy szóstka dla klasyki i kryminału, to taka sama szóstka? Trzeba by chyba dodać jeszcze podział na kategorie, taki opis, że coś jest na przykład na 6/6, ale z zastrzeżeniem, że tylko w danym gatunku. Czego innego oczekuję przecież od czytadła, a czego innego od reportażu. Wystawiając ocenę brałam to pod uwagę, ale to wcale nie znaczy, że porównując dwie książki z różnych gatunków zawsze wolę tę, którą oceniłam wyżej.

Ostatnio, gdy nie mogłam na bieżąco pisać postów i zbiegło się ocenianie kilku książek naraz, kłopot z punktacją stał się jeszcze wyraźniejszy. No bo jak tu stosować tę samą skalę dla Grobowej ciszy i Marzenia Celta? Przecież to książki nieporównywalne ze sobą. Na Biblionetce i Lubimy czytać coś tam zaznaczyłam, ale coraz bardziej mi to nie pasuje, nie gra. Rozdźwięk między gatunkami daje się zauważyć zwłaszcza na blogu, gdzie ocenie zawsze towarzyszy tekstowa opinia. Widzę to, gdy po pewnym czasie wracam do starego posta; czasem okazuje się, że z książki ocenionej wysoko nie pamiętam już prawie nic, a ta z niższą notą wciąż świeżo jest w pamięci. Opis nadal się zgadza (również opis tej zapomnianej, jak już sobie z notki przypomnę, o czym była), tylko nota nie wytrzymała próby czasu. 

 

Tyle tytułem wyjaśnienia i usprawiedliwienia się, że od teraz na moim blogu koniec ze stopniami dla książek. Wiem, że takie oceny bardzo ułatwiają sprawę osobom zaglądającym na blogi i szukającym podpowiedzi, co czytać, a czego nie. Ale trudno, jak ktoś zechce wiedzieć, co sądzę o książce, niech czyta notkę, a jak mu za długo, będzie musiał obejść się bez mojej opinii :).